Reuring in Klarendal

Er moest weer leven in de brouwerij komen. Dat was een van de doelen van het project 100% mode in Klarendal. ‘Het wijk’ miste de reuring van weleer.

Uitbater Franklin van Reem van café Goed op de hoek van de de Klarendalseweg en de Sonsbeeksingel doet in ieder geval zijn uiterste best. Zelfs op zijn vrije dag.

Van Reem liet deze week voor een personeelsuitje een colonne limousines aanrukken, waaronder een Hummer waar geen einde aan kwam.

De halve wijk liep er voor uit. Over reuring gesproken.

Foto: Erik Jan Brugginc

Geen discussie over Eusebius

Directeur Jan van der Sloot van de Stichting Eusebius is blij dat er in Arnhem zoveel draagvlak is voor het opknappen van ‘zijn’ Eusebiuskerk. Het natuursteen van Arnhems icoon is in zo’n slechte staat dat een miljoenenoperatie nodig is. „Van links tot rechts, en dat bedoel ik letterlijk, is er steun voor de restauratie. Daarmee is de Eusebius het enige gebouw in Arnhem waar géén discussie over is.”

Het 'failliet' van de rijkste

Met stip kwam hij binnen, vorig jaar in de roemruchte Quote 500 van Neerlands rijkaards. Jan van Hanxleden Houwert mocht zich met een geschat vermogen van 153 miljoen in één klap de rijkste man van Arnhem noemen (volgens Quote dan) door de aandelen die hij verwierf door Wegener (onder meer eigenaar van De Gelderlander) te verkopen aan het Britse Mecom.

De onlangs verschenen Quote 500 van 2008 ziet er voor Houwert heel wat minder zonnig uit. Cor van de Velde van CCV, leverancier van betaalsystemen, is Arnhems ‘dorpsrijkste’, aldus Quote, met een vermogen dat geraamd wordt op zo’n 40 tot 45 miljoen euro.

Houwert is in de lijst van 500 niet meer terug te vinden, maar blijft niet onvermeld. ‘Jan van Hanxleden Houwert gaat gierend failliet’ faxte een tipgever naar het zakenblad. Want diezelfde aandelen die de voormalig Wegener-topman zoveel rijkdom bezorgden in 2007, zijn een jaar later, mede door de kredietcrisis, in koers danig gekelderd.

Donkere Dijkgraaf

Het onbetwiste hoogtepunt van de functionele democratie is deze week weer in zijn volle omvang losgebarsten: de verkiezingen voor de waterschappen. Qua interesse doet deze stembusgang voor de gemiddelde Nederlander niet onder voor de presidentverkiezingen van Djibouti of de burgemeestersverkiezing van Ulaanbaatar.
Ook in Arnhem mag de verkiezing zich verheugen op een hoop aandacht. De plek van de borden voor de verkiezingsposters in het centrum spreekt boekdelen. Half verscholen achter een boom, het zicht geblokkeerd door een richtingaanwijzer. Dat laatste is misschien handig voor wie niet afweet van het bestaan van een waterschapsversie van het kieskompas. Welke kant moet het op? Om de verkiezingen dit jaar wat levendiger te maken, is besloten dat ook politieke partijen zich in de strijd mogen mengen. Nee, dat heeft geholpen.De waterschappen hadden veel meer kunnen leren van de laatste Amerikaanse presidentsverkiezingen. Die leefden wel in Nederland. Tip voor over vier jaar: zorg dat de mensen er voor kunnen zorgen dat voor het eerst in Nederland een donkere man (of liever nog vrouw) dijkgraaf kan worden! Moet je zien hoe het water dan ineens gaat leven! Jammer alleen dat de dijkgraaf nou weer net niet democratisch wordt gekozen...

Napolitaanse toestanden

Arnhem leek deze week het toneel van een hete herfst. Scholen stroomden leeg omdat leraren in het middelbaar onderwijs het werk neerlegden, een staking tegen de hoge werkdruk. Buschauffeurs van Connexxion dreigden met acties, omdat hun vakantiedagen waren afgepakt wegens een vorige staking.
In de Driekoningendwarsstraat leek het erop alsof ook de vuilophalers van Sita het bijltje erbij hadden neergegooid. Grote bergen afval bij de ondergrondse containers deden denken aan Napolitaanse toestanden, toen in deze stad weken lang geen vuil werd opgehaald.
Gelukkig was van een staking van Sita geen sprake; werkzaamheden aan de riolering zorgden ervoor dat de vuilniswagen niet bij de afvalcontainer kon komen om deze te legen. Bewoners van het Spijkerkwartier hadden hier duidelijk maling aan en dumpten hun vuil gewoon massaal op de stoep.

Met de bus naar De Berenkuil

Onze chaufferende medemens heeft het niet gemakkelijk. Stenen gooiende vandalen, een naar men zegt falende leiding: het valt voor de gemiddelde Connexxion-chauffeur allemaal niet mee. Als eerbetoon aan deze hardwerkende, immer vriendelijke en betrouwbare gidsen langs de Arnhemse knooppunten hierbij een nogal saai maar daarom niet minder instructief videoverslag van een ritje met lijn 1 van Arnhem Centraal naar... De Berenkuil!
Geen idee wie hier zoveel zinloze energie in gestopt heeft, maar het is altijd beter dan met stenen gooien!

Escorte naar Gelredome!

Hadden wij vandaag iets gemist? Welke wereldster trad er eigenlijk op in Gelredome? Wat een drukte daar op de parkeerplaats! En wie in zijn gammele auto in de buurt kwam, werd keurig opgevangen door vriendelijke agenten die ons maar wat graag een escorte gaven richting stadion. Wel vreemd, want normaal word je tijdens evenementen op elke Malburgse en Kronenburgse straathoek tegengehouden door jong volk in onduidelijke hesjes. En nu een heuse escorte!
Bij Gelredome bleek tot onze teleurstelling van enig muzikaal vertier geen sprake. Wel waren de verzamelde wetshandhavers zo vriendelijk de bandenspanning en onze adem te controleren. Was gelukkig allemaal goed. Bij Tina Turner net zo'n vriendelijke ontvangst?
foto Harold Schuil/De Gelderlander

De Berenkuil, wat is dat eigenlijk?

Dat is 'm dus: de Berenkuil. Eigenlijk heet-ie het Airborneplein, maar dat zegt in Arnhem bijna niemand. Een paar jaar geleden bedacht de Arnhemse redactie van De Gelderlander dat 'De Berenkuil' wel een aardige naam voor een satirische dan wel opiniërende dan wel grappige rubriek in de krant zou zijn. Na een paar honderd afleveringen kan zelfs De Berenkuil niet vluchten voor de tijdgeest. De rubriek gaat kortom online. Geniet u mee?