Er is dan weliswaar nog altijd geen schop de grond in gegaan, de hakken staan al geruime tijd stevig in het zand als het om Rijnboog gaat. En de discussie over de voors en de tegens van een haven in de Nieuwstraat is inmiddels behoorlijk verzuurd.Vandaar wellicht het klaterende applaus van tegen- én voorstanders dat Binnenstadskoor Arnhem maandagavond oogstte bij de behandeling van het plan Kunst aan de Rijn voor het Havenkwartier in Rijnboog.
De zeventien leden van het koor hebben daar zo hun mening over, maar die verwoordden ze in de inspraakronde heel muzikaal op de wijs van Vader Abrahams Kleine café aan de haven:
Ik woon met plezier hier in Arnhem, gelegen in 't groen paradijs van ons land,
de heuvels, de parken, de lanen, de stegen een vogel die eet uit je hand.
Rivieren en dalen, langs beken verdwalen, 't is bijna niet meer Nederland,
slechts één plek kan mij niet bekoren: de binnenstad is als een zee zonder strand.
Refrein:
Daar bij die beek ligt de beek van ons Arnhem,
haar helder water stroomt altijd maar voort,
zij kan het hart van de stad doen herleven,
boven de grond - dat is de plek waar zij hoort.
2. De Rijnboog zo heten de plannen om Arnhem allure te geven voortaan,
het centrum moet bruisen, het geld dat moet rollen, de kade zal niet meer bestaan.
De Rijn in de stad door een haven te graven, een gat vol met water van ver,
terwijl toch vlakbij levend water als gave, ons hart vult met warmte en flair.
Refrein
3. Cultuur is verheven tot heiligste streven, 't museum nog groter dan groot,
de Zuidrand heeft nu haast geen aandacht gekregen, valt letterlijk buiten de boot.
Het draagvlak steeds kleiner, dus moet het nu fijner, gemeente die is bijna blut,
een bouwput als die van 't station vele jaren, dat heeft onbetwistbaar geen nut.
Refrein
4. Stel voor dat de Jansbeek het gat nu gaat vullen waar eens het station was gedacht,
dan krijg je een haven om echt van te smullen, waar niemand hem ooit had verwacht.
't Museum dichtbij en de Zuidrand ook blij, als perron zijn dan steigers in beeld,
het geld dat bespaard wordt gaat zo naar de burgers en wordt maar behoefte verdeeld.
Refrein
de heuvels, de parken, de lanen, de stegen een vogel die eet uit je hand.
Rivieren en dalen, langs beken verdwalen, 't is bijna niet meer Nederland,
slechts één plek kan mij niet bekoren: de binnenstad is als een zee zonder strand.
Refrein:
Daar bij die beek ligt de beek van ons Arnhem,
haar helder water stroomt altijd maar voort,
zij kan het hart van de stad doen herleven,
boven de grond - dat is de plek waar zij hoort.
2. De Rijnboog zo heten de plannen om Arnhem allure te geven voortaan,
het centrum moet bruisen, het geld dat moet rollen, de kade zal niet meer bestaan.
De Rijn in de stad door een haven te graven, een gat vol met water van ver,
terwijl toch vlakbij levend water als gave, ons hart vult met warmte en flair.
Refrein
3. Cultuur is verheven tot heiligste streven, 't museum nog groter dan groot,
de Zuidrand heeft nu haast geen aandacht gekregen, valt letterlijk buiten de boot.
Het draagvlak steeds kleiner, dus moet het nu fijner, gemeente die is bijna blut,
een bouwput als die van 't station vele jaren, dat heeft onbetwistbaar geen nut.
Refrein
4. Stel voor dat de Jansbeek het gat nu gaat vullen waar eens het station was gedacht,
dan krijg je een haven om echt van te smullen, waar niemand hem ooit had verwacht.
't Museum dichtbij en de Zuidrand ook blij, als perron zijn dan steigers in beeld,
het geld dat bespaard wordt gaat zo naar de burgers en wordt maar behoefte verdeeld.
Refrein
Foto: Marco Bouman/De Gelderlander
Leuk lied! Moeten we maar in ere houden, de komende tijd...
BeantwoordenVerwijderenGroeten,
Piet.